ZAJEDNIČKO POREKLO SLOVENSKIH NARODA

Određivanjem starosti slatkovodnih i morskih školjki, metodom c14, Američki naučnici Walter Pitman i William Ryan dosli su do otkrića da je pre više od 5.500 godina pre Hrista (tačnije-pre 7519 godina), voda u Crnom moru naglo promenila salinitet, odnosno da je 5.500 godina p.n.e.  Crno more bilo slatkovodno jezero na oko 50 m ispod današnjeg nivoa. Ovo otkriće objavili su 1997 g. u delu “Scientific evidence’‘. Nakon toga i drugi ugledni naučnici potvrdili su ovaj zaključak. Evropski projekat iz 2004. godine, na osnovu proučavanja sedimenata u Crnom moru, takođe je potvrdio ovo otkriće.

Ova činjenica neminovno je za posledicu morala da ima sasvim sigurno jedinstven slučaj na zemji, da četiri ogromne reke imaju jedno ušće. Ni na jednom drugom mestu na planeti četiri tako velike reke ne ulivaju se na tako malom prostoru, praktično na jednom mestu.

Te četiri reke su: Don, Dnjepar, Dnjestar i Dunav.

Ova otkrića odmah su podstakla na pretpostavke da se na ušću tih rijeka nalazila drevna civilizacija i grad Atlantida (Christian i Siegfried Schoppe), jer je jos u antičko doba Platon u svojim spisima naveo da je Atlantida potonula u more, kao i da je bila okružena sa četiri velike reke.

Potonuće je nastalo kao posledica izlivanja Sredozemnog mora u područje današnjeg Crnog mora. To se dogodilo usled procesa širenja i rasta same Zemlje. (Zemlja raste, kao i sve planete.) U skladu s tim, izvorno čovečanstvo je mnogo starije nego što se danas zvanično uči.

Christian i Siegfried Schoppe su bili na dobrom tragu. Na ušću ove četiri reke zaista je postojala civilizacija. Ali to nije bila Atlantida (Atlantida je jedan sasvim drugačiji i mnogo stariji grad).
Ušće četiri reke je u stvari kolevka Srba, odnosno Slovena (današnja Ukrajina).
One su simbolično predstavljene i na srpskom grbu – krst sa četiri ocila (četiri srpska plemena koja su krenula u četiri pravca)
 

Razlog zasto se mešaju Atlantida i postojbina Slovena (Srba) leži u tome sto su pred ovom drevnom poplavom izbegli Srbi nosili sa sobom dva predanja. Jedno - o gradu Atlantidi, i drugo - o svojoj kolevci sa ušća četiri reke koju je progutalo more. Od njih su ova predanja čuli Egipatski sveštenici, a od njih antički Grci koji su ih i zapisali.
Tokom nekoliko hiljada godina ova dva predanja su stopljena u jedno.

Mnogi će ove pretpostavke smesta da odbace kao čist proizvod mašte i mitomaniju. Ali, pre nego sto to učinimo, sagledajmo neke činjenice koje im idu u prilog.

Za početak da napomenemo, da Srbi i danas za delove svog naroda koji živi van matične zemlje kazu RASEJANJE.
Dakle, povlačeći se pred nadolazećim morem, sasvim logično, narod se kretao uzvodno dolinama ove četiri reke.
Oni Srbi koji su krenuli uzvodno dolinama reka Don i Dnjepar, kasnije su osnovali državu koja se i danas zove RASIJA (Rusija. Izgovara se RASIJA). O tome danas uči i ruska Akademija nauka, kao i školski udžbenici u Rusiji: da je Rusija nastalao od naroda koji se doselio sa juga.
Oni Srbi koji su se povlačili uzvodno uz Dnjestar do danas su zadržali ime SRBI, sa odrednicom Lužički. Mišljenje je da su se i današnja Česka, Moravska zvale SRBJA.
Oni Srbi koji su se povukli na zapad uz Dunav do dana današnjeg se zovu SRBIMA. Prva država koju su osnovali zvala se RASIJA ili RAS, odnosno Raška, a sebe su nazivali RASJANIM Srbima, odnosno Rašanima (Rasenima).
Oni Srbi koji su se povukli na istok prema Kavkazu i Kaspijskom jezeru nazvani su Sarmatski SRBI ili stari SRBI. Prva država koju su osnovali zvala sе SERBONIJA (ili SORABIJA), a narod je nazvan Sorabi, ili beli Sorabi, dok su se južni (balkanski) Srbi nazivali crvenim Sorabima. A naziv regije Moravske i naše balkanske reke Morave imaju isto poreklo. Možda su imena data prema postojećim regijama, rekama itd. u toj prapostojbini, pa su isto tako „ponesena“ kao i naziv regije Raške, čiji naziv je prvobitno korišten negde kod Crnog mora to jest Kavkaza za jednu planinu ispod koje je jedno srpsko pleme živelo.

1. Sarmatska SRBIJA, SERBANIJA
2. RASIJA (RUSIJA)
3. Lužička SRBIJA, Moravska SRBJA
4. SRBIJA, RASIJA (RAS, RAŠKA)

SRPSKO PREDANJE

Naravno, sasvim bi bio logican argument kako činjenica da su se Srbi odnekud rasejali te svojim imenom i nazivima
za svoje drzave stavili do znanja da se to zaista i desilo, uopšte ne znači da su se rasejali iz oblasti Crnog mora i sa ušća ove četiri reke.
Međutim, postoje i druge činjenice koje nepobitno dokazuju da se desilo upravo to.

Jedna od tih činjenica su Tripoljska i Vinčanska civilizacija i kultura.

Kao što rekosmo, naučnici su utvrdili da se Crno more u današnjem obliku formiralo oko 5500 godina pre n.e., poplavivši pri tom procesu slatkovodno jezero koje se nalazilo na tom mestu i podigavši nivo vode za vise od 50 m.

Malo severnije, u području reke Dnjestar, 5400 godine pne iznenada se pojavljuje veoma razvijena Tripoljska civilizacija. Bukvalno na stotine gradova (do danas je otkriveno oko 2000 naselja koja pripadaju toj kulturi) pojavilo
se oko 5400 g pne na području današnje Ukrajine, Moldavije i Rumunije, odnosno širem području reke Dnjestar.
Arheolozi tvrde da je to bila izrazito napredna civilizacija, da su pronađeni ostaci monumentalnih građevina, da su posedovali znanja iz metalurgije, proizvodnje keramike, tkanja itd. Zanimljivo je da su živeli u urbanim sredinama, gradovima, koji su u pravilu bili kružnog oblika i okruženi vodom (što odgovara opisu Atlantide).

U istom periodu, uzvodno uz reku Dunav, na području današnje Srbije i Rumunije, pojavljuje se takođe izrazito napredna Vinčanska civilizacija. Vinča je bila urbana sredina a stanovnistvo je takođe izuzetno dobro poznavalo metalurške procese, procese proizvodnje keramike, tkanja itd. Zanimljivo je da najstariji ikad pronađeni trag pismenosti pripada ovoj kulturi. U tom pismu, odnosno sistemu znakova i simbola lako ćete pronaći skoro sva slova današnjeg tzv. ćirilicnog pisma odnosno Srbice.

Najznačajnija, međutim, činjenica koja dokazuje da je ušće četiri reke kolevka Srba (Slovena) proizilazi upravo iz Vinčanskog pisma.
Nacionalni simbol Srba iz Dunavske Srbije je krst sa četiri ocila (ćirilična slova s), i nalazi se u Vinčanskom pismu.

Iako je ovo nacionalni simbol Srba, potpuno je izbledelo sećanje na to šta on u stvari predstavlja.
Pretpostavimo za trenutak da on predstavlja centar sveta kojeg okruzuju četiri reke. Krstom se i danas označava centar ili srediste, odnosno sa dve ukrstene crte. Srbi (Sloveni) su s pravom svoju kolevku smatrali centrom sveta. To je bila najrazvijenija, zapravo jedina civilizacija tog doba. Dakle krst svakako ima utemeljenje u ovom simbolu, ali da bi taj simbol verodostojno predstavljao kolevku Slovena, četiri lučne crte bi morale da predstavljaju četiri reke.

Ovo ispod je artefakt Vinčanske kulture. Njegova starost se procenjuje 5000-6000 godina Tartaria amulet

Ovaj artefakt je u stvari mapa koja je kao i sve danasnje mape orjentisana na sever. Na njoj ćete primetiti pet lučnih crta, koje kao i one na nacionalnom Srpskom simbolu predstavljaju reke. Četiri od tih pet lučnih crta su presečene pravim crtama koje pokazuju iz kog smera te reke dotiču. Te reke su Don, Dnjepar, Dnjestar i Dunav. Uočljivo je da sve četiri reke počinju slovm D. Takođe je lako uočljivo da je i ćirilićno i latinično slovo D nastalo upravo iz simbola za ove rijeke.

Ovo je odnos Vinčanske mape i današnje mape istog regiona

Rednim brojem 1 na mapi je označen nekadašnji centar sveta i kolevka Srba (Slovena).
Rednim brojem 2, 3, 9 i 12 su označene već pomenute reke. Primećujete da je njihova pozicija i pravac iz kojeg dotiču isti u odnosu na obje mape.
Rednim brojem 4 je označeno Azovsko jezero (danas Azovsko more). Pozicija potpuno ista na obe mape.
Pod brojem 5 na Vinčanskoj mapi nalazimo jos jednu lučnu crtu za koju smo ustanovili da predstavlja reku. Na potpuno istoj poziciji na savremenoj mapi zaista se nalazi reka Volga.
Simbol pod brojem 6 kao poslednji na severoistoku, sasvim logično oslikava ravnicu obraslu travom i čestarom što i jeste slučaj, jer to je tačna pozicija Ruskih stepa.
Na jugoistoku, pod rednim brojem 7 nailazimo na planinski masiv Kavkaz, najviše planine sve do dalekih Himalaja. Na Vinčanskoj mapi vidimo ih pod simbolom koji se može protumačiti kao planine koje dotiču nebo.
Pod brojem 8 na Vinčanskoj mapi nalazimo i danas sasvim jasan i razumljiv simbol vatre koji precizno pozicionira Arabijsku pustinju na jugu.
Na jugozapadu, pored već pomenutog simbola za reku Dunav, vidimo i simbol pod brojem 10. Taj simbol sasvim logično na jedini i danas razumljiv način predstavlja vetar. Jak vetar je oduvek kao i danas duvao niz Dunav.
Zanimljivo je da Rusi i dan danas za duvanje vetra kažu DUNAVENJE.
Pod brojem 11 se nalazi simbol koji je očigledna oznaka za vodoravno, odnosno nekadašnje jezero.
I konačno na severozapadu, pored simbola za reku Dnjestar nalazimo i simbol koji nalikuje na stepenice i koji sasvim dobro pozicionira brdovito, stepenasto podrucje Češke, Moravske, Slovačke, gde su krenuli Lužički Srbi, koji i danas žive na teritoriji današnje Nemačke.

Povezanost jezika govori da su se izvorni Srbi selili i na Istok, sve do Tibeta, gde postoje sela u kojima se govori jezikom vrlo sličnim srpskim, Indije gde je povezanost sanskrita i srpskog jezika dokazana, do Kine u kojoj su pronađeni najstariji ljudski ostaci koji su bili od visokih, riđokosih i plavokosih ljudi kavkaskog genotipa.